Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20).
Bóg poprzez całą historię zbawienia ukazuje jak bardzo pragnie budować i utrzymywać bliskie relacje ze swoim stworzeniem, niezależnie od okoliczności. Nadchodzi czas, kiedy z miłości do człowieka podejmuje ziemskie życie pośród ludzi – w Osobie swego Umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa. Wtapia się w naszą codzienność, ukazując realia innej – niebieskiej – rzeczywistości, w której człowiek sam się gubi. Ukazuje największe wartości i sens życia. Bóg wychodzi naprzeciw – wskazuje drogę, zachęca do przyjaźni ze Sobą. W ten sposób daje do zrozumienia jak bardzo zależy Mu na bliskości z człowiekiem, na jego przyszłym udziale w Królestwie Niebieskim.
Z Jego Serca wylewa się tak ogromna miłość, dla której nie ma granic, która nie potrafi stać w miejscu, dlatego w sposób najbardziej możliwy Bóg chce przybliżyć się do człowieka i to do tego stopnia, że pragnie zamieszkać w jego sercu. Postanawia więc ofiarować człowiekowi najpiękniejszy, a zarazem największy z darów jaki od założenia świata przygotował dla ludzkości – dar Eucharystii, dar najściślejszej Komunii z Samym Sobą. Eucharystia jest znakiem życia Chrystusa, wielką ucztą miłości pomiędzy wiernymi, a Zbawicielem. Bóg codziennie czyni dla nas cud i na ołtarzu za pośrednictwem kapłana przemienia wino w Swoją świętą Krew, a chleb w Swoje święte Ciało – wszystkich zapraszając do udziału w tej niewysłowionej Uczcie Miłości. “Oto wielka tajemnica”, która dokonuje się podczas Mszy św. Trzeba nam przed nią pochylić czoła i ugiąć kolana, w postawie pełnej wdzięczności i pokory, ponieważ dzięki niej Bóg zaprasza nas do niewyobrażalnej, najściślejszej bliskości z samym Sobą. Bóg zapragnął zamieszkać w każdym sercu człowieczym, czyniąc je żywym tabernakulum, w którym nieustannie przebywać będzie On – żywa Hostia. Pragnie, by każdy człowiek w głębi swojego jestestwa, we własnym wnętrzu obcował z Nim, a to wystarczy. On sam przyniesie pokój i prawdziwą radość.
Okoliczności w jakich narodziła się Eucharystia, zawierają w sobie niezatarty ślad męki i śmierci Pan Jezusa, dlatego tym bardziej trzeba nam za nią dziękować i dostrzegać wielkość tego daru. Bóg sakramentalnie uobecnia ofiarę Krzyża swojego Syna, który złożył dar z samego Siebie z miłości do Ojca i grzesznego człowieka. Pamiętajmy, że otrzymujemy Jego Ciało, które złożył za nas na krzyżu, oraz Jego krew, którą przelał “za wielu (…) na odpuszczenie grzechów” Mt 26,28. Eucharystia prowadzi nas do pełni zjednoczenia z Chrystusem, a w Nim z Ojcem i Duchem Świętym. Ten wielki znak Bożego Miłosierdzia, który kryje się w Eucharystii jest dla nas niewysłowionym darem – jak już zostało powiedziane, ale nade wszystko jest zadaniem. Oto miłość, która nie zna miary! Jakże pięknie byłoby żyć z duszą tak głęboko zatopioną w Bogu, iż każda chwila życia byłaby głębokim zanurzaniem się w tajemnice Eucharystycznego Serca Pana. Wyrazem naszej miłości do Jezusa jest korzystanie z tego wielkiego daru z wielką czcią i miłością – tak często – jak to tylko jest możliwe. Eucharystia łączy się z wielką troską o głębokie życie w łasce uświęcającej. Miłosierdzie Boże nie zna granic… Wielki Bóg staje się pokorny, uniża się i w małej Hostii zstępuje do serca człowieka – które nigdy nie będzie wystarczająco czyste, by stać się godne przyjąć do siebie Samego Boga – swojego Pana i Stwórcę.
Jednak Bóg, jako nasz Niebieski Ojciec, wie wszystko – wie, że bez Niego ustalibyśmy w drodze. Komunia św. jest dla nas ratunkiem i pokarmem na drogę do nieba, dodaje siły do walki ze złem, z grzechem i własną słabością… “Dzień bez Eucharystii jest dniem straconym”! Chrystus w Eucharystii uczynił Siebie dla nas Chlebem życia. Jest nam dane wejść w niezwykłą rzeczywistość, uzdrawiającą obecność Pana, kojącą atmosferę przywracającą pokój, radość i nadzieję. To właśnie w białym Opłatku mieści się Boża wielkość… “Niech przyjęcie Ciała i Krwi Twojej nie ściągnie na mnie wyroku potępienia, lecz dzięki Twojemu Miłosierdziu niech mnie strzeże oraz skutecznie leczy moją duszę i ciało”, ta modlitwa mówi, że “w Eucharystii zamyka się całe duchowe dobro (…) – sam Chrystus, nasza Pascha i Chleb Żywy, który przez swoje ożywione przez Ducha św. i ożywiające Ciało daje życie ludziom”. Jan Paweł II powiedział, że Eucharystia jest bramą nieba, która otwiera się na ziemi. Jest promieniem chwały niebieskiego Jeruzalem, który przenika cienie naszej historii i rzuca światło na drogi naszego życia”.
Hostio św., w której zawarty jest testament miłosierdzia Bożego dla nas, a szczególnie dla biednych grzeszników.
Hostio św., w [której] zawarte jest Ciało i Krew Pana Jezusa, jako dowód nieskończonego miłosierdzia ku nam, a szczególnie ku biednym grzesznikom.
Hostio św., w której zawarte jest życie wiekuiste [z] nieskończonego miłosierdzia nam obficie udzielane, a szczególnie biednym grzesznikom.
Hostio św., w której zawarte jest miłosierdzie Ojca, Syna i Ducha Swiętego ku nam, a szczególnie ku biednym grzesznikom.
Hostio św., w której zawarta jest nieskończona cena miłosierdzia, która wypłaci wszystkie długi nasze, a szczególnie biednych grzeszników.
Hostio św., w której zawarte jest źródło wody żywej, tryskającej z nieskończonego miłosierdzia dla nas, a szczególnie dla biednych grzeszników.
Św s. Faustyna.
W naszym kościele Msze św. są sprawowane w następujących godzinach:
Dni powszednie:
- 7.00
- 7.30
- 18.00 (17.00 – CZAS ZIMOWY)
Niedziele i święta:
- 7.30
- 9.00 (dla młodzieży)
- 10.30 (dla dzieci)
- 12.00 (suma)
- 18.00 (17.00 – CZAS ZIMOWY)
We środy po Mszy św. wieczornej Nowenna do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.
Msza święta w soboty wieczorem brana jest z formularza niedzielnego (zastępuje Mszę świętą niedzielną).
Kaplice (niedziela):
- Smólsko – 9.00
- Dereźnia – 10.30
- Wola Dereźniańska – 12.00