Kaplica pw. św. Marii Magdaleny należąca do zespołu kościelnego Puszczy Solskiej położona jest przy ulicy Tarnogrodzkiej naprzeciwko zabudowań poklasztornych. Wzniesiona w 1794 roku na miejscu spalonego kościoła, gruntownie odnowiona w 1856 roku. Jest murowana z cegły, otynkowana, zbudowana na rzucie zbliżonym do kwadratu z trójbocznym zamknięciem od wschodu. Elewacja frontowa ujęta jest na narożach pilastrami, zwieńczona trójkątnym szczytem, ponad otworem wejściowym umieszczono tablicę inskrypcyjną. Dach dwuspadowy, z wieżyczką na syg-naturkę, kryty miedzianą blachą.
Wewnątrz kaplicy znajduje się kamienna studnia z piaskowca, z cudownym źródłem. Sufit ozdobiony jest fasetą. W centralnym miejscu kaplicy umieszczono ołtarz barokowy z bramkami odnowiony przez W. Ratyńskiego w 1894 roku. W ołtarzu umieszczono barokowy obraz św. Marii Magdaleny z 1792 roku, zaś na bramkach rzeźby dwóch biskupów. Dookoła ołtarza znajduje się obejście zwane ambitem, które wierni obchodzą na kolanach. Na ścianach kaplicy zawieszone są dwa czteropolowe obrazy wotywne o charakterze rokokowo-ludowym przedstawiające cuda, jakie miały miejsce w Puszczy Solskiej za pośrednictwem św. Marii Magdaleny w latach 1603-1654.
